Werkende mensen (voor het begrijpen van professionals)

Job crafting (Mooi & Mooier werk)

Hoe kan het dat mensen met dezelfde taakomschrijving toch heel verschillende banen hebben? Mark heeft hier al een decennium denkwerk aan besteed, samen met Luc Dorenbosch. De etalage van het imperium vind je via De Baaningenieurs

Professionals: becoming, doing, relating (Anteby et al, 2016)

Een handig en altijd werkend trucje om werk te begrijpen is het vervangen van zelfstandige naamwoorden door werkwoorden. In plaats van een complete professional, die ‘af’ is, krijg je oog voor het proces waardoor mensen al werkend professionals worden. Dat is uitgeschreven door Anteby, Chan en DiBenigno in een lang artikel in Academy of Management Annals.

Hoe professionals denken over organisaties (Bevort & Suddaby, 2016)

Dat professionals soms anders naar de wereld kijken dan managers, de klant of de staat wordt uitgelegd binnen institutional theory. Daar wordt gewezen op het ontstaan van verschillende soorten logica’s. Een professional vindt andere dingen belangrijk dan een manager. Da’s logisch. Het lastige is dan wel dat zodra je een afgeronde logica hebt ontwikkeld, elk ander verhaal weinig begrip oproept. Het is snel te veel gevraagd wanneer het botst met je eigen logica. Elke andere manier van denken ziet er zomaar uit als dom, naïef of slecht. In ieder geval als onlogisch. Je zou moeten kunnen zien: ‘Het deugt op een andere manier’
Er is legio literatuur over die ‘logics’, maar dit is wel een hele mooie, uit Journal of Professions and Organization: Hoe verandert zo’n logica nou als een professional een managerachtige rol krijgt?

Samenwerkende groepen (voor het begrijpen waarom dit niet vanzelf gaat)

Leren samenwerken tussen organisaties: Kaats & Opheij, 2013

Edwin Kaats en Wilfrid Opheij schreven een dik boek over het samenwerken tussen organisaties, met aandacht voor allianties, netwerken, ketens en partnerships. Mooie samenvatting van hun benadering vind je in een reeks cirkelvormige figuren.

Collaborating with the enemy (Kahane, 2013)

Collaboration klinkt mooi als je het vertaalt als samenwerking. Maar op die andere vertaling, collaboratie, zit een andere lading. Dat is heulen met de vijand, en daar staat geregeld de doodstraf op. Toch raakt ook dat collaboreren aan een aspect van samenwerking: het is juist de tegenstelling die maakt dat je elkaar soms nodig hebt, ook al is het niet gezellig. Adam Kahane is mediator aan tafels waar mensen elkaar soms letterlijk naar het leven staan. Daarover schreef hij ‘Collaborating with the Enemy: How to Work with People You Don’t Agree with or Like or Trust’. Daarin ontdoet hij samenwerking van haar zoetige sausje.

Syndio Social, People Analytics

Syndio is een bijzonder onderzoekbureau uit Chicago, Illinois. Zij hebben hun vak gemaakt van ‘people analytics’. Dat houdt in dat zij grote hoeveelheden data uit organisaties of andere netwerken naar boven halen om bloot te leggen, hoe de mensen en de relaties echt in elkaar zitten. Ze laten keer op keer zien, dat die relaties totaal anders zijn dan bijvoorbeeld het organogram suggereert. Waar zitten de leiders, de volgers, de korte lijntjes, de lange omwegen? Syndio haalt ze boven water. Ze gebruiken daarvoor de hele ‘crowd’ van een organisatie. Dat leidt tot opmerkelijke onderzoeksresultaten. Zo toonden ze aan dat talentprogramma’s die worden gevuld door management en HR meestal een groot deel van het echte talent missen. En ook bijvoorbeeld dat medewerkers van een organisatie heel andere mensen als ‘change agents’ zien waar ze met liefde achteraan zouden gaan, dan de top. Ook kunnen ze laten zien waarom informatiestromen stagneren. Kortom, een heel frisse kijk.

Meerwaardige leiders (voor het begrijpen van de rol van boven-verantwoordelijken)

Let’s hear it for the B-players

Dit zeer lezenswaardige artikel uit Harvard Business Review van Thomas DeLong en Vineeta Vijayaraghavan uit 2003 legt de vinger op een cruciale en gevoelige plek als het gaat om het ‘type’ mensen waar we in onze organisaties en netwerken vaak naar op zoek zijn. Ze laten zien dat veel te vaak de zoektocht zich richt op het vinden van “dynamische, vooroplopende, innovatieve en creatieve mensen die hun dromen najagen of hun passie willen uitleven”. Kijk de gemiddelde personeelsadvertentie er maar eens op na.

Thomas en Vineeta geven aan dat deze zgn. A-players naast allerlei voordelen ook beperkingen hebben. Zo hebben ze nogal de neiging om enthousiast aan een klus te beginnen, maar na verloop van tijd weer zin te krijgen in een nieuwe uitdaging, op een nieuwe plek. De ‘doorlooptijd’ van deze A-players is relatief kort.

Neen, dan de B-players. De wat stillere, minder outspoken medewerkers, die managers, consultants en HR – adviseurs vaak wat minder spannend vinden. Maar zij zijn vaak wel degenen die de boel draaiende houden. De diesels die stug doorgaan, ook als het even tegen zit.

Kortom, een applausje voor de B-players in je organisatie. En misschien ook een ander manier van kijken naar wie je eigenlijk nodig hebt om van je project of netwerk een succes te maken.

Betekenisvolle organisatievormen

Organizationality

Dit concept ‘organizationality’ – in net Nederlands zouden we misschien zeggen ‘organisatieachtigheid’ – is heel waardevol om te begrijpen dat niet alle vormen van samenwerken hoeven te landen in vaste organisatiestructuren.

Wat kunnen we leren van terroristen?

Peter schreef een artikel voor ‘Overheidincontact’, een boeiend platform met kennis over de relatie tussen overheid en samenleving in deze tijd (abonneren!!). Daarin laat hij zien hoe terroristische organisaties en andere bijzondere oppositiegroepen (Anonymous, Occupy) omgaan met de ‘vloeibaarheid’ van onze huidige netwerksamenleving. En dat bijvoorbeeld de overheid daar best wat van kan leren, als het gaat om het delen van kennis, het inrichten van leiderschap of het maken van verbinding.

Doordacht communiceren (voor het begrijpen hoe communicatie samenwerken beïnvloedt)

Luisteren als kerncompetentie: Harthorend

Goede communicatie begint met goed luisteren. Dat klinkt als een open deur. Maar dat is het allesbehalve. Goed luisteren is niet alleen belangrijk, het is vooral helemaal niet gemakkelijk.
Wij zijn een enorme fan van Harry van de Pol en zijn team. Die hebben er hun vak van gemaakt om jou te leren luisteren; te leren dat luisteren meer is dan het ophalen van informatie (downloaden). Dat het gaat om echt contact. Doe dat maar eens!
Belangrijke lessen van Harry zijn bijvoorbeeld: bij luisteren gaat het om geven, niet om ontvangen (wie volop aandacht geeft, maakt echt contact); als je leert te luisteren naar jezelf, kun je ook beter naar anderen luisteren. Hij heeft er ook een tof boek over geschreven ‘Harthorend’.

Empathie

Empathie kan voorbij de pijngrens gaan. In een van de meest extreme TedTalks die ik (Mark) heb gezien wordt het communicatieproces gefileerd van mishandeling, ontkenning en uiteindelijk verzoening. Een duo-presentatie door het slachtoffer van verkrachting – en de dader. “After eight years of writing, and nearly 16 years after that dire night, I mustered the courage to propose a wild idea: that we’d meet up in person and face our past once and for all.”

Inzichtelijke samenleving (voor het begrijpen van de context van deze tijd)

“We leven in een bizarre tijd, vreemder dan ooit voor ons was of na ons zal komen.” Zomaar een verzuchting die in elke tijd wel iemand heeft uitgesproken. Het is ook lastig om je eigen tijd te begrijpen. Je kunt geen afstand houden, want je zit er middenin. Hier verzamelen we bronnen die ons helpen om toch te proberen om te reflecteren op dat wat recht voor onze ogen gebeurt.

Francis Fukuyama duidt deze tijd van identiteitspolitiek, vervreemding, populisme en woede als een tijd waarin mensen behoefte hebben aan thymos, erkenning [interview in De Groene over boek ‘Identity: The Demand for Dignity and the Politics of Resentment’]